شلوار اسلش سیماکو مردانه

واژهٔ شلوار در اصل شروال بوده‌است که اعراب آن را سروال

گفته و جمع آن را سراویل گویند. در آذری، لری و کردی نیز شروال گفته می‌شود. در زبان مجاری آن را شلواری (Schalwary) و در لاتین آن را سارابارا (Sarabara) گویند. در انگلیسی واژهٔ pajama از دو واژهٔ فارسی «پا» و «جامه» ساخته شده‌است. در پارسی پهلوی، بدان سلوار گفته
می‌شده‌است.
بند شلوار که در اصطلاح آمریکایی ساسپندرز (Suspenders) و در اصطلاح انگلیسی بریس (braces) نامیده می‌شود. این نوارهای زینتی

معمولاً پارچه‌ای یا چرم بوده که بر روی شانه‌ها قرار می‌گیرند و باعث بالا نگه داشته شدن و ثابت قرار گرفتن شلوار می‌گردند. تاریخ نگاران

قدمت بند شلوار را بر اساس شواهد تاریخی به اوایل قرن نوزده میلادی نسبت می‌دهند و شخصی به نام آلبرت تورستون را نیز مبتکر آن به شکل نوین امروزی می‌دانند. استفاده از بند شلوار پس از جنگ جهانی اول و با رایج شدن آن در لباس‌های فرم روزانه جایگاهی بسیار بالا پیدا

نمود ولی این جایگاه رفیع با توجه به جریان مد به شکلی پیش رفت که در حدود یک دهه بعد استفاده از آن رشد نزولی داشت ولی همچنان از آن‌ها استفاده می‌شد البته به شکلی که دیگر بر روی لباس‌ها دیده نمی‌شدند. در این شرایط دکمه‌های مخصوص بند شلوار که بر روی کمر

شلوار تعبیه شده می‌شدند از قسمت بیرونی کمر به قسمت داخلی آن انتقال یافت و بر این اساس آقایان این بند شلوارها را بر روی زیرپوش‌ها خود می‌بستند و روی آن پیراهن می‌پوشیدند، در این شرایط استفاده از کمربند نیز امکان‌پذیر می‌شد.