و Stockings (جوراب بلند) از کلمات انگلاساکسون گرفته شده‌است. hose به معنی شلوار تنگ و stoka به معنی بریده. پس از برش قسمت بالای شلوار، قسمت باقی‌مانده Stocking نامیده شد و hosa به hosiery تغییر نام داد.جوراب جوراب فانتزی ساق بلند از ۴۰۰ سال پیش زمانی که ویلیام لی ماشین بافندگی را در سال ۱۵۸۹ اختراع کرد. پشم، کتان و جوراب مردانه بوگارو ابریشم برای ساخت جوراب استفاده می‌شد در سراسر دنیا استفاده می‌شد و بیشتر توسط مردان پوشیده می‌شد.

منابع قدیمی کمی در مورد جوراب زنان

موجود است چون هر نوع اشاره عمومی به پای زنان تا قرن بیستم در غرب ناشایست قلمداد می‌شد. اولین سند موجود در مورد پوشاکی که به جوراب شلواری‌های امروز شباهت داشته باشد مربوط می‌شود به جوراب چسبان که در قرن ۱۴ مردان stump جوان زیر ژاکت کوتاه خود می‌پوشیدند؛

که معمولاً از ابریشم

فروش عمده جوراب زنانه ،ساخته شده و دارای رنگ‌های روشن و گلدوزی شده بود. Venetian مسن هم بدون شرم از آن‌ها استفاده می‌کردند. یکی از اولین زنانی که انواع جوراب بوگارو را استفاده کرد در جوراب مردانه بوگارو جلسه ملکه الیزابت اول ظاهر شده و خود را با یک جفت جوراب ساق بلند مشکی کشباف نمایش داد. به خاطر نرمی و راحتی، ملکه درخواست تعداد زیادی از آن را داد و برای باقی‌مانده عمر خود تنها از جوراب ساق بلند استفاده کرد. در ۱۵۸۹ زمانی که کشیش ویلیام لی تلاش می‌کرد تا اولین ماشین بافندگی را به ثبت برساند.

ملکه

الیزابت به او این اجازه را نداد چون می‌گفت که جوراب‌های ساق بلند زبر تولید شده توسط ماشین لی، نامرغوب تر از ای است که از اسپانیا خریده‌است. انواع جوراب بوگارو لی ماشینش را توسعه داد و آن را قادر ساخت تا نرم‌تر تولید کند ولی جانشین الیزابت، جیمز اول دومین درخواست ثبت او را رد کرد.

به خاطر ترس از به خطر افتادن زندگی

بافنده‌های دستی انگلیس. بعد از مرگ لی، برادرش یک ماشین بافندگی چوبی ساخت که برای چند صد سال بدون رقیب ماند.

زمانی که ویلیام کتان اولین

ماشین بافندگی خودکار را در سال ۱۸۶۴ اختراع کرد خصوصیات کلیدی طرح لی را یکی کرد. جالب اینکه سوزن‌های دستگاه وی هنوز در برخی دستگاه‌های بافندگی معاصر استفاده می‌شود. زنانه نوع از سوزن ایده‌آل است