نخستین جوراب نایلونی در ۱۵ می سال ۱۹۴۰ در فروشگاههای نیویورک عرضه شد و بیش از ۷۸۰ هزار جفت از آن در روز اول فروخته
شد! در سال اول ۶۴ میلیون جفتجوراب نایلونی در آمریکا به فروش رسید.
جوراب بچگانه و ساقهای نایلونی که بعد از جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹-۱۹۴۵) متداول شد و بهطور کامل جایگزین جورابهای ابریشمی شد.
فروش عمده جوراب اواخر دهه ۱۹۶۰ معمولاً درز داشت. آنها بافتی یکدست داشت و کشباف و چسب بدن بود.
در اویل دهه ۶۰ جورابیهای یکپارچه و بدون درز کفی دار، به سرعت جایگزین جورابهای چسبان درزدار شد.
این جوراب بچگانه در ماشینهای کشبافی مدور بافته میشود.
و با محکم کردن و بستن کوکها شکل میگیرد. ضخامت جوراب با تعداد کوکهای هر ردیف تعریف میشود.
در دهه ۶۰ در غرب دامنهای خیلی کوتاه مد شد و بسیاری از خانمها ترجیح دادند تا به جای پوشیدن جوراب از ساق جورابی
های بلند استفاده کنند. خیلی از خانمها به
جای پوشیدن جوراب به ساق جورابیهای بلند رو آوردند.
در نتیجه برای رقابت با ساقها، طول جورابها خیلی بلندتر از معمول شد تا برای پوشیدن با دامنهای کوتاه
مناسب باشد، اما در اثر این تغییر جورابها به کلی از مد خارج شد جوراب بچگانه و جای آن را ساق جورابیها گرفتند.
در حقیقت ساق جورابیهای نایلونی زیبا و ظریف در دهه ۱۹۶۰ خیلی رایج شد. در حالی که در طول ۴۰۰ سال پیش از آن جورابهای ساق بلند بر مد مسلط بود.
پس از دههٔ ۶۰ میلادی، تحول چندانی در زمینه صنایع تولید جوراب رخ نداد و تا امروز جورابهای زنانه و مردانه فقط به تناسب مدهای روز تغییر کردهاند.
فروش عمده جوراب بچگانه، در سالهای اخیر جورابهای ساق بلند بازهم مد و رایج شدهاست و در راهروهای فشن و مجلات دیده میشود.
